සිංහයා

කොළඹ වීදිය කොණක
යකඩ පාළම මෙපිට
බීර හල් දොරක සිට
දිනක් මට සිංහයෙක් ඉඟි කළා

බීර වීදුරු හතක්
තැම්බු කඩලත් සමඟ
හිස් කළායින් පසුව
සිංහයා හෙමින් දොඩමළු වුණා

කන්තෝරු වහල යට
ලොක්කන්ගෙ දෙපා මුල
නූහුලන අපහාස
විඳින්නෙ ලු සිංහයා
ලයිට් බිල් වතුර බිල්
ගෙවල් කුළි හාල් පොල්
පඩි පතෙන් විසඳන්න
බැරුවාලු සිංහයා

සුප්පාට අකැමැති ලු අම්මා
ගෙදරම ලු නංගිලා දෙන්නා
හොරෙන් කැන්දාන ආ
ආදරේ පහු දොරින්
පැන ගිහින් යැයි කියයි සිංහයා

සිංහ බා නූපන් ශෝකයෙන්
සුප්පාව කෙරෙහි ම කෝපයෙන්
හතර ගාතෙන් ගෙදර ගොඩවී
තළනව ලු සුප්පාට සිංහයා

පරපුරක අවසාන පුරුක ලු
විසඳුමක් පේන මානෙක නෑ ලු
හිර කරපු හිතක් මී විතක් ළඟ දිග ඇරන්
සුසුම් ලා හිනා වුණි සිංහයා

~ රුවන් නෙලූ

28/08/2014

හීනයක අවදියෙන්

කවි මල් ඇහැරවන

විල්ලූද තණ පිඩැලි රැඳවුණ

උසම උස කඳු සිරස් අද්දර

අනන්තය බඳු කාලයක් පසු

හුස්ම ගමි මම


කහ පාට මල්

සිනාසෙයි මට

මිහිදුම් තිරය අතුරින්

අතවනයි ගස්

ඈත සිට මට


මෑත ලේ වැගිරෙයි

හිමිකමක් ඉල්ලූ සොයුරු හද

හදට වැදි අකුණක්

නොසලකා හැරියාවත්ද මම ?


සොබාදම් සිරි විඳිනු කෝමද

හැරෙමි ආපසු

හිමි අහිමි අපෙ

ජීවිතය වෙත


මේ මම ය,

ඒ අහිමි කළ නුඹය


දිනා ගත යුතු

බොහෝ දේ මැද

ඒ අහිමි කළ නුඹය ….


නිමේෂයකට

චුට්ටකින් අඩු

කාලයක් තුළ

සිනාසෙමි මම


පැද්දෙන රේල්ලුව

කියාදෙයි ජීවිතේ ඇති තතු

ගැස්සි ගැස්සී ඇද්දෙන


ළඟ යැයි කියා

සිතෙනා හැම දේම

කොයි තරම් නම් දුරද ?

හැකියැයි කියා සිතුවාට

බැරි දේ ද

කළත් ඵල නැති දේ ද

පීල්ලක් කොඳුරා කියයි මට


තැලෙනා අතරතුර

හැමදාම

ළං වෙනු බැරි වුව ද

අනන්තය දුර ඈත තැනකදි

එකතු වෙන එක හීනයක් වුව

කොයිතරම් නම් අනේ සොඳුරුද ?


පිණි කැටක් වියැකෙන්න කලියෙන්

ලියන්නට තව බොහෝ දේ ඇත


රුධිරයක් මල් පැන් පොදක් වී

සමනළුන් මකරයින් වූ කළ

ලෝකයක් තිබෙන්නේ

හතරවැනි මානෙකද ?


සොඳුර,


ඇස් පියන් යට වුව ද

නොපෙනෙනා තව බොහෝ දේ ඇත

තමන්ගේ රුධිරයෙහි ගිළුණ ද

නොදැනෙනා දේ ඔව්, අපට ඇත


හුරු කෙරුණු තරමය,

කුමක් හෝ වැරදුණු නියාවක්

නොදැනෙනා තුරු

මිනිස්කම් දිය වී හැළෙන යුරු

නොදැක්කා සේ නොහැඟුණා සේ

ඉන්න නුඹ මා

හුරු කෙරුණු ඒ තරමය ..


බිඳිය යුතු වෙයි

සීහගිරි ශිඛරය

කුවේර ආලකමන්දාව

සියල්ලන් වැඳ වැටෙන

සියළු ලේ වැකි සිහිවටන හෙට


නූඹේ හිස හයියද ?



~ රුවන් නෙලූ

මාතෘකාවක් නැති කව

මේ තරම් ලේ ගලාගිය බිමක
වෙව්ලනා දෑතකින් අකුරු කරනා අතර
කවි පෙළක ගලායන රිද්මයක් පිළිබඳව
වෙහෙසෙන්න අවංකව නොහැක මට

කටුක රළු වදන් වැල් අතර මැද
පොරබදන ආත්මය දැකගන්න
තාලයක් නොමැති පද පේළියක් කෙළවරක
ජීවිතය කෙරෙහි බැඳි ආලයක් විඳගන්න

සගය මා නොසොයන්න
මා දරන පාපයේ කුරුස බර දැකගන්න
මේ විඳින වේදනාවෙන් බිඳක් නුඹට ඇණ
දුන්නාට චෝදනා නොකරන්න

සමාවට කරුණු නොම විමසන්න
හමාගිය සුළඟකදි පමා විය ඇහැරෙන්න
මගිය මඟ නොදත් මා අමතන්න
අගය නිම කළ නොහැකි සිහිනයක් තියේ මට
මඟ සොයන අතරතුර පෙන්වන්න

~ රුවන් නෙලූ

28/07/2015